به نام خالق هستی بخش
به قلم همسفر سهیلا از لژیون ششم
اینجا که پا گذاشتم ردپای خدا را در زندگیم پیدا کردم،فهمیدم که میتوانم پاهایم را از گلیمم درازتر کنم و حتی خواسته هایم از قد خودم بلندتر باشند حتی آرزوهای محال.
اینجا لبخند خدا را در میان دعای مسافران و همسفران دیدم و این گونه ترس معنایش را از دست داد و جایش را ایمان پر کرد.
دستانم را به زنی از جنس نور سپردم تا فتح کنم دنیا را و ممکن کنم ناممکن های زندگیم را .
دست نیافتنی ترین خواسته هایم را در سایه امن این ادمیان،
خودم را به خوابم سپردم،خدا همراهم شد.
آرامش از جنس عشق شد زمین خورده بودم اما ناامیدها را پشت سر گذاشتم،ایمان پیدا کردم که روزهای سخت می گذرند ومن باید آرام و استوار به راهم ادامه دهم.
اینجا یاد گرفتم که گاهی باید کمی دورتر ایستاد و در سکوت حواست به خودت باشد و کار خودت را انجام بدهی که گاهی آرامشمان در همین ندیدن ها و نشنیدن هاست.
و امروز ایمان دارم که این مسیر سبز پر است از آدمیان نابی که یاریم کنند تا صبر را یاد بگیرم؛ توکل را بیاموزم و باور کنم که هیچکس از درگاه رحمت خدایم نا امید باز نمیگردد.
با احترام همسفر سهیلا از لژیون ششم
کارگاه آموزشی خصوصی همسفران روز دوشنبه 98/07/29 " D,SAP"
کارگاه اموزشی خصوصی مسافران یکشنبه مورخ 98/07/28 با دستور جلسه D.SAP
کنم ,همسفر ,گاهی ,یاد ,پیدا ,ایمان ,را در ,خواسته هایم ,را به ,از جنس ,که گاهی
درباره این سایت